Katerin Theys

Na de middelbare school ging ik interieurarchitectuur studeren, omdat…

“Mode was mijn eerste liefde. Al op mijn zesde zat ik al vrolijk achter de naaimachine, gefascineerd door stoffen en ontwerpen. De Mode Academie in Antwerpen: dat was mijn grote droom. Maar helaas slaagde ik niet voor het ingangsexamen, dus moest ik op zoek naar een plan B. De opleiding interieurarchitectuur bleek de perfecte match: concepten uitdenken, schetsen maken, stoffen selecteren en tot in de kleinste details perfectioneren. Hier kwam alles samen. Ik had mijn plek gevonden.“

Wat studeren in Diepenbeek zo bijzonder maakte, was…

“het warme, bijna familiale karakter van de campus en de korte lijnen met docenten.  Hoewel Diepenbeek wat afgelegen lag, voelde het als ons eigen creatieve eiland. Vanaf dag één voelde ik me er helemaal thuis.”

Mijn favoriete plekje op de campus, was …

“De ateliers. Daar gebeurde de magie: schetsen die tot leven kwamen, concepten die vorm kregen, en inspirerende discussies met docenten die je net dat stapje verder lieten denken. Het was een plek waar je écht voelde dat je groeide.”

De docent die mij het meest inspireerde, was ….

“Vittorio Simoni. Als mijn thesis- en stagebegeleider leerde hij mij de kracht van details en de finesse van architectuur. Dankzij hem ontdekte ik de Italiaanse architect Carlo Scarpa, een blijvende inspiratiebron voor mijn modeontwerpen.”

Als student was ik…

“gedreven, serieus en – soms overdreven - perfectionistisch. Ik zocht constant naar manieren om mijn ontwerpen te verbeteren en ging geen uitdaging uit de weg. Opmerkelijk, want op de middelbare school had ik dat helemaal niet. Pas aan UHasselt ontdekte ik mijn innerlijke Streber.” (lacht)

Als er één ding is dat ik aan UHasselt geleerd heb, is het…

“altijd nieuwsgierig blijven, je blik openhouden en ideeën vastgrijpen wanneer ze op je pad komen. Vittorio Simoni zei ooit. “Je moet altijd je koffertje bij je hebben, zodat je het kunt vullen met nieuwe ideeën wanneer je ze tegenkomt, want ze zijn overal.” Wel, dat koffertje draag ik nog steeds overal met mij mee.” 

Hoe zou jij jouw job omschrijven in max. 5 zinnen?

“Mijn job is een combinatie van twee passies: interieurarchitectuur en mode. In Hongkong werk ik twee dagen per week bij CL3 Architects, waar ik verantwoordelijk ben voor conceptontwikkeling, meubelontwerp en stoffering van prestigieuze hotelprojecten — een bron van eindeloze inspiratie. De overige vijf dagen focus ik volledig op mijn eigen modecollecties, die ik van schets tot verkoop volledig zelf beheer. Stoffen kiezen, samenwerken met ateliers, silhouetten creëren, maar ook de hele administratie die daarbij komt kijken: het is een one-woman-show, maar wel één die me elke dag weer enorm veel voldoening geeft.“

Wat vind je het allerleukste / uitdagende aan die baan?

“Het creatieve proces: de zoektocht naar unieke, rijke stoffen, het schetsen van nieuwe ontwerpen en het zien ontvouwen van een idee tot een tastbaar kledingstuk. Die vrijheid om vanuit niets iets moois te creëren, blijft magisch. Maar het allermooiste moment? Wanneer ik iemand zie openbloeien in één van mijn ontwerpen. Die sprankeling van zelfvertrouwen en geluk in hun ogen — dat is simpelweg onbetaalbaar.”

De sleutel voor succes ligt volgens mij bij…

“Heel hard werken, met beide voetjes op de grond blijven en gestaag bouwen aan je verhaal, zonder stappen te willen overslaan. Blijven bijleren, jezelf blijven ontwikkelen. En vooral: je blik altijd openhouden voor inspiratie en nieuwe kansen – want ze zijn overal, als je maar durft te kijken.”

Mocht je iets willen/kunnen terugdoen of teruggeven aan je alma mater: wat zou dit zijn?

“Als mijn verhaal anderen kan inspireren om hun dromen na te jagen, dan deel ik mijn ervaring met alle plezier. Of het nu hier in deze rubriek is, tijdens een gastcollege of op een alumni-evenement.”