Niels Jongen

Na de middelbare school ging ik industriële wetenschappen studeren, omdat…

“…ik vastberaden was om ingenieur te worden – al wist ik toen eigenlijk nog niet wat dat precies inhield. Op aanraden van een buurman koos ik eerst voor een professionele bachelor om zoveel mogelijk praktische hands-on vaardigheden op te doen. Daarna schakelde ik over naar UHasselt. Als ik het opnieuw zou doen, zou ik wellicht meteen voor de universitaire route kiezen.”

Wat studeren in Diepenbeek zo bijzonder maakte, was…

“…de kleinschaligheid en de rust op de campus. Ik was pendelstudent en vaak vroeg op school. De stilte van de ochtenden daar werkte bijna meditatief. Je had er echt de ruimte om gefocust te werken.”

Mijn favoriete plekje op de campus, was …

“de statafels in de refters van het PXL/UHasselt-gebouw voor ingenieurs. Drie jaar lang was dat mijn vaste stek – voor, na en tussen de lessen. Alsof die tafels voor mij gereserveerd waren.”

De docent die mij het meest inspireerde, was ….

“de wiskundedocent uit het schakeljaar. Hij combineerde vakinhoudelijke diepgang met humor, en wist ons bij de les te houden zonder dat het geforceerd aanvoelde. Les krijgen van hem was een plezier.”

Als student was ik…

“een echte nerd en een puntenjager. (lacht) Ik denk niet dat ik ooit maar één les gemist heb, en wilde altijd het maximum halen. Op dat moment ging ik elk weekend ook skydiven, en om dat te bekostigen, had ik twee baantjes: als redder in het zwembad en tutor voor middelbare scholieren. Op de campus draaide voor mij alles om efficiëntie. Ik gebruikte elke minuut die ik had om keihard te studeren, zodat ik erbuiten volop kon leven.”

Als er één ding is dat ik aan UHasselt geleerd heb, is het…

“sterk plannen en helder communiceren. Wie alle deadlines wil halen, moet vroeg beginnen en ruimte laten voor het onverwachte. Maar ook: als iets niet loopt zoals verwacht, dan moet je dat durven benoemen. Die eerlijkheid is essentieel – vroeger tijdens mijn studies, én vandaag op de werkvloer.”

Hoe zou jij jouw job omschrijven in max. 5 zinnen?

“Ik ben projectmanager bij SERIS, een bedrijf dat beveiligingsoplossingen aanbiedt: camera’s, alarmsystemen, toegangscontrole… Voor twee grote klanten ben ik het aanspreekpunt en houd ik de vinger aan de pols bij elk project: van concept tot oplevering. Ik stuur technische teams aan, bewaak budgetten en deadlines en zorg voor duidelijke communicatie tussen alle partijen. Daarnaast ben ik ook public speaking-coach, én host ik sinds kort mijn eigen podcast Jong en Gedreven, waarin ik startende ondernemers interview over hun parcours. Met die podcast als basis wil ik een community bouwen waarin jonge mensen ondernemers kunnen leren van elkaars verhalen.” 

Wat vind je het allerleukste / uitdagende aan die baan?

“Als projectmanager haal ik de grootste voldoening uit het vertrouwen dat klanten in mij stellen. Wanneer ik voel dat zij zich begrepen én beschermd weten, weet ik dat ik mijn werk goed doe. Maar minstens evenveel energie haal ik uit mijn podcast en mijn rol als mentor in public speaking. Die projecten dagen me uit op een ander niveau: ik wil ze laten groeien, en zoek continu naar manieren om een breder publiek bereiken. Anderen helpen groeien door eerlijke, herkenbare verhalen te delen: dat geeft energie. Het zijn verhalen vol lef en kwetsbaarheid, die – ook mij - telkens opnieuw raken én inspireren.”

De sleutel voor succes ligt volgens mij bij…

“durven springen en gewoon doen. Heb je een idee? Begin eraan. Faal desnoods. Maar blijf niet te lang twijfelen. En durf te communiceren – ook als het moeilijk is. Je hoeft het bovendien niet alleen te doen. Wees niet bang om hulpt te vragen. Stel vragen, en leer uit elke ervaring.”

Mocht je iets willen/kunnen terugdoen of teruggeven aan je alma mater: wat zou dit zijn?

“Ik geef met plezier public speaking-workshops voor studenten. Wat je ook studeert – van geneeskunde  en ingenieurswetenschappen tot rechten – je moet je verhaal kunnen brengen. Weten hoe je jouw boodschap overbrengt, op maat van je publiek: dat is een vaardigheid voor het leven.”