Op 11 oktober stonden ze opnieuw op de trappen voor het hoofdgebouw en herbeleefden hun studententijd. De alumni van de opleiding biologie, van 1975 en 1976, zagen elkaar weer. Lees hier hun verslag van deze gezellige dag.
De dag begon met koffie en ontbijtkoeken in de bar van de Fitlink. Onze jaargenoten sijpelden één na één binnen, zodat de aanwezigen telkens weer even de nieuwkomer probeerden te identificeren. En dat lukte wonderwel telkens meteen. Handjes werden geschud en spoedig zat iedereen gezellig te keuvelen.
We spraken af om in enkele wagens samen naar ‘De Maten’ te rijden in Genk.
Paul Peeters heeft ons dan door dit heide- en vijvergebied gegidst. We genoten van de rust en leerden enkele vogels en planten kennen, die dit natuurgebied zo uniek maken. Het was een unieke gelegenheid om even in kleine groepjes wat bij te praten over loopbaan, gezin en huidige interesses. Belangrijk was dat je zo toch kort met iedereen eventjes een babbeltje kon doen.
In het restaurant ‘Hut Moment’ sloot jaargenoot Michel Pieters aan, net als professor Hugo Gevaerts, zijn vrouw Manja en professor Roland Valcke. Er volgde opnieuw een hartelijke begroeting en we namen plaats aan twee lange tafels. Tijdens het wachten op onze schotels werden er meer herinneringen opgehaald over onze studentenjaren op de toen nieuwe campus in Diepenbeek. Er werd ook geïnformeerd naar en over andere jaargenoten die we niet hebben kunnen traceren of die zich verontschuldigd hadden. We liepen enige vertraging op en het werd duidelijk dat we niet om drie uur terug op de campus in Diepenbeek zouden geraken. We vernamen dan dat de rondleiding door de lokalen van de vakgroep biologie niet zou doorgaan omdat onze gids, professor Tom Artois wegens ziekte moest afhaken.
Zo kwamen we wat later dan gepland terug op de campus. Daar volgde dan een fotosessie op de trappen voor de hoofdingang.
In de wintertuin gaf Hugo Gevaerts ons dan een presentatie over zijn project in Kisangani. Hieruit onthouden we vooral dat het een project is dat samen met de lokale mensen opgezet is, waar duurzaamheid centraal staat en waar scholing heel belangrijk is. Via basisscholen worden de kinderen voorbereid voor de toekomstige uitbouw van hun regio. Wouter, zoon van Hugo en Manja, schetste ons de laatste stand van zaken in Kisangani.
Daarna werd er afscheid genomen. Maar niet voor lang, want we willen graag volgend jaar opnieuw een activiteit organiseren, misschien de rondleiding die nu niet kon doorgaan. Het is ook mooi dat er individuele afspraken gemaakt werden tussen studiegenoten die elkaar in die voorbije vijftig jaar uit het oog verloren waren.
Neem contact op met alumni@uhasselt.be