Ans Swinnen

Na de middelbare school ging ik fysica studeren, omdat…

“Plan A was geneeskunde, maar in die periode werd het medische veld overschaduwd door de vele protesten tegen de numerus clausus. De toekomstperspectieven als arts leken erg somber en onzeker. Mijn wiskundeleraar raadde me aan om eens naar natuurkunde te kijken. Dat is echt iets voor jou, zei hij. Natuurkunde werd beschreven als de “koningin van de wetenschappen. En het idee dat zo weinig studenten fysica kozen, prikkelde mijn nieuwsgierigheid nog meer. Tijdens de infodag op het LUC voelde ik meteen: hier hoor ik thuis.”

Wat studeren in Diepenbeek zo bijzonder maakte, was…

“De kleinschaligheid en het sterke gemeenschapsgevoel. Onze fysicaklas telde slechts twaalf studenten: een hechte groep waarin je moeiteloos je plek vond. Maar ook op de campus was dat voelbaar: studenten kenden elkaar, ongeacht welke richting ze studeerden. Alles speelde zich af op één centrale plek, wat het contact gemakkelijk en spontaan maakte. Die nabijheid creëerde een gezellig familiegevoel dat ik later in Leuven echt gemist heb.”

Mijn favoriete plekje op de campus, was …

“de agora. Als kind klauterde ik al op die blokken wanneer ik met mijn vader – die prof was aan de Economische Hogeschool - mee naar de campus ging. Later, als student, bleef dat een vertrouwde plek. Het was het hart van de campus waar iedereen samenkwam om een broodje te eten, te praten en te lachen. Daar werden vriendschappen geboren.”

De docent die mij het meest inspireerde, was ….

“wijlen professor Serneels. Hij gaf les in thermodynamica. Tijdens de examens stelde hij scherpe vragen, maar tegelijkertijd gaf hij ook altijd vertrouwen. Dat motiveerde.”

Als student was ik…

“absoluut een puntenjager. Ik streefde altijd naar de beste resultaten en wou kost wat het kost in eerste zittijd slagen, zodat ik twee maanden onbezorgd vakantie kon vieren. Tegelijkertijd was ik ook erg actief in het studentenleven. In het eerste jaar zat ik zelfs in het praesidium en genoot ik volop van de feestjes. Maar zelfs als ik tot in de late uurtjes hielp opruimen bij een TD in de Fitlink, zat ik de volgende ochtend wel gewoon om acht uur in de les. Die balans typeerde mijn studententijd.”

Als er één ding is dat ik aan UHasselt geleerd heb, is het…

“structuur. Het trimestersysteem dompelde je onder in een helder ritme. Sterke omkadering, concrete stappenplannen en strakke tussentijdse deadlines leerden mij hoe ik projecten efficiënt kon aanpakken. Die aanpak heb ik mijn hele carrière meegenomen.”  

Hoe zou jij jouw job omschrijven in max. 5 zinnen?

“Als medisch stralingsdeskundige zorg ik ervoor dat de stralingsdosis tot op de millimeter nauwkeurig de tumor bereikt, met maximale bescherming van gezond weefsel. Net zoals een ziekenhuisapotheker medicatie exact afweegt, bereken ik de juiste dosis met behulp van geavanceerde algoritmes en hoogenergetische X-stralen. Beeldvormingsapparatuur stelt ons in staat om de patiënt elke dag op dezelfde manier te positioneren, zodat de bestraling steeds het doelgebied perfect raakt. We voeren bovendien strenge kwaliteitscontroles uit om de veiligheid en betrouwbaarheid van elke behandeling te garanderen. Elke behandeling is maatwerk, volledig afgestemd op de individuele patiënt.”

Wat vind je het allerleukste / uitdagende aan die baan?

“De veelzijdigheid, de maatschappelijk relevantie en het samenwerken met artsen, fysici en andere specialisten. Over de grenzen van onze disciplines heen bundelen we de krachten om de allerbeste zorg voor elke patiënt te bieden. Daarnaast is het ook fijn om in een domein te werken waarin de technologie razendsnel evolueert en voortdurend nieuwe mogelijkheden opent. Die constante vooruitgang maakt – en houdt – mijn job immens uitdagend en boeiend.”

De sleutel voor succes ligt volgens mij bij…

“Passie en doorzettingsvermogen, maar vooral een stevig fundament en een warm netwerk. Mijn ouders hebben mij altijd aangemoedigd om mijn dromen na te jagen, en mijn man staat onvoorwaardelijk achter elke keuze die ik maak. Dat geeft vertrouwen en moed om door te zetten, zelfs wanneer de weg moeilijk is. Hard werken voelt niet als een opgave wanneer je doet wat je graag doet en omringd wordt door mensen die in je geloven.”

Mocht je iets willen/kunnen terugdoen of teruggeven aan je alma mater: wat zou dit zijn?

“Mijn tijd en mijn ervaring. Als Fellow van UHasselt deel ik met veel plezier mijn expertise tijdens lezingen over medische nucleaire technieken. Ik geloof dat praktijkervaring pas echt waarde krijgt wanneer ze gedeeld wordt met de volgende generatie. Het voelt als een eer om mijn ervaring terug te brengen naar de plek waar mijn eigen passie ontstond.”