Zomerreportage: Sara Vancleef over haar onderzoek, dromen en ambities

Waarom koos je deze locatie als je favoriete plek op de campus?

De Oude Gevangenis is een gebouw met veel geschiedenis en het werd prachtig gerenoveerd. Ik ben vooral fan van het panopticum omdat dit het hart van onze faculteit is. Een lichtrijke, maar ook complexe ruimte met al die verschillende gangen. De eerste keren had ik moeite om me te oriënteren, en ik zie bezoekers ook wel eens twijfelend rondkijken. Als student stond ik hier vaak te babbelen met medestudenten, want je botste in het panopticum bijna altijd op een bekende.

Hoe zou je je onderzoek uitleggen aan een vijfjarige?

In ons land wonen veel mensen die afkomstig zijn uit een ander land. Ze hebben vaak een andere huidskleur of een naam die je nog nooit hebt gehoord. Iedereen is gelijk, maar toch hebben mensen met een andere huidskleur of naam het moeilijker om een goede job te vinden. Als ze geen goede job hebben, kunnen ze ook geen geld verdienen om eten, kleding of een huis te kopen. Dat is natuurlijk niet eerlijk. Daarom onderzoek ik of we regels kunnen invoeren om hen te helpen. Maar deze regels mogen niet te ver gaan, want dan kan het oneerlijk worden voor de mensen die geen extra hulp krijgen.

Hoe ver staat het met je onderzoek?

Ik start in oktober aan mijn laatste jaar en heb het gevoel dat alles op zijn plaats valt. De ideeën zitten klaar, maar ik moet een deel ervan nog neerschrijven en onderbouwen. Nu duimen dat mijn onderzoek op tijd klaar geraakt en dat mijn doctoraatscommissie en -jury voldoende overtuigd zullen zijn. Best spannend allemaal!

Waarom heb je dit onderzoek gekozen?

Ik heb altijd een groot rechtvaardigheidsgevoel gehad. Ik ben opgegroeid in Limburg, waar veel inwoners een migratieachtergrond hebben. Maar ik merkte dat die diversiteit zich niet echt weerspiegelde op de arbeidsmarkt, zo had ik bijvoorbeeld nooit een leerkracht of professor met een migratieachtergrond. Later ontdekte ik (inter)nationale onderzoeken die bevestigen dat deze groep over het algemeen een lagere werkzaamheidsgraad, een hogere werkloosheidsgraad en een lagere arbeidskwaliteit heeft. Terwijl een kwalitatieve en interessante job niet alleen een inkomen oplevert, maar ook zorgt dat mensen zich gewaardeerd en gerespecteerd voelen. Onderzoek toont ook aan dat organisaties met een divers personeelsbestand betere resultaten behalen, omdat ze geen talent onbenut laten en creatiever zouden zijn. Zowel het internationaal, Europees als Belgisch recht biedt mogelijkheden om via positieve actie benadeelde groepen te bevoordelen op de arbeidsmarkt. Maar er zijn verschillende signalen dat het juridisch kader hiervoor tekortschiet. Positieve actie is vrijblijvend, waardoor het risico bestaat dat enkel geëngageerde werkgevers inspanningen leveren om de tewerkstellingskansen van personen met een migratieachtergrond te verbeteren. Daarnaast is positieve actie controversieel en zijn de toepasselijke regels behoorlijk ingewikkeld, zodat werkgevers deze maatregelen niet altijd durven te gebruiken uit vrees voor een juridische veroordeling of reputatieschade. Ten slotte bestaat er weinig transparantie over positieve actie, terwijl dat cruciaal is voor een maatschappelijk draagvlak en wederzijds leren.

Als je niet aan UHasselt zou werken, waar zou je dan zijn? 

Moeilijke vraag! Volgens mij zijn er veel interessante jobs, zelfs jobs waarvan ik het bestaan niet eens ken. Misschien zou ik dan als jurist werken bij een NGO of overheidsinstelling die zich bezighoudt met niet-discriminatie en/of mensenrechten.

Wat wilde je worden ‘later als ik groot ben’?

Toen ik heel jong was: verkoopster in een supermarkt of kledingwinkel. Als kind vond ik een kassa met scanner enorm fascinerend. Later werd mijn droomjob leerkracht en nog wat later schrijfster. Eigenlijk ben ik mijn kinderdroom behoorlijk goed aan het waarmaken. Als doctoraatsstudent kan ik studenten begeleiden en teksten schrijven. Af en toe help ik nog als vrijwilliger in de Oxfam Wereldwinkel. Daar kan ik me inleven in de rol van verkoopster door een praatje te slaan met klanten en producten af te rekenen aan de kassa (met scanner!).

Wat wil je op professioneel vlak bereiken? Waar droom je van?

Ik droom van een job waarin ik mezelf kan blijven ontplooien. En waarin ik mijn juridische kennis kan inzetten om mensen of de maatschappij vooruit te helpen, ook al is het maar een beetje. Ik hoop ook dat ik later een goede balans tussen werk en privéleven heb.

Welk boek/film/concert raad je je collega’s aan?

Boek: Non-fictie: ‘Het no-nonsense meditatieboek’ van Steven Laureys. Het is een kennismaking met meditatie, geschreven door een neuroloog. Ik dacht altijd dat meditatie te zweverig was voor mij. Maar meditatie is niet enkel in lotushouding op een matje zitten, het is ook aandacht schenken aan de omgeving en genieten van kleine dingen. Ik herlees regelmatig hoofdstukken in periodes van stress en gepieker. Fictie: ‘De Vliegeraar’ van Khaled Hosseini. Eén van de mooiste boeken die ik ooit heb gelezen. En de tv-serie Mad Men blijft fantastisch! Qua concerten kijk ik heel erg uit naar Fleet Foxes (Roma/AB) in september. Maar eerlijk is eerlijk: als Destiny’s Child ooit een reünie-optreden doet in de buurt, sta ik ook op de eerste rij.

Meer info over het onderzoek en onderwijs van Sara kan je terugvinden via de persoonlijke wie-is-wie pagina.